Blog Richel: Zilver, blauw en bloedrood
Wat zijn de eerste kleuren die in je opkomen als je aan een zandplaat denkt? Wellicht de lichtgele kleur van zand dat in de zon gedroogd is. En de groenbruine kleur van vochtig wad met daarboven een lichtblauwe lucht met witte wolken. Die zijn er zeker, maar het kleurenpalet van Richel is veel rijker en gevarieerder dan dat. Dat komt onder andere door die grote vuurbal in de lucht, gloeiende algen en jagende slechtvalken. Hoe zit dat? Kijk in deze blog mee door de ogen van de wadwachter.
Zuurstokroze, oranje en zilver
Vooral in de schemering wordt het palet snel uitgebreid. De knalgele zon (die vuurbal) wordt langzaam oranje terwijl ze de horizon langzaam nadert. Haar warme lichtstralen beschilderen de omgeving met likjes oranje, geel en zuurstokroze. Het zeewater dat normaal gesproken donkerblauw is, verandert in zilver.
Wadwachter Marij schreef daar een haiku over:
Als een stip, de boot,
in zilveren schittering,
wijd is de hemel
Gloeiend blauw
Als de zon over de rand van de wereld geklommen is, mengt zwart met alle aanwezige kleuren. Binnen een uur lijkt de plaat verdronken in duisternis, maar echt zwart zal Richel nooit zijn. Na warme dagen glinstert de waterlijn met het lichtblauwe zeevonk: een alg die licht geeft zodra hij in beweging wordt gebracht. Als we met onze laarzen door het water stappen, zien we blauwe golfjes ontstaan.
Bloedrood
De kleur rood is zeldzaam op het wad, maar als je het tegenkomt, zijn het vaak lieveheersbeestjes. Meestal dood, soms levend. Wadwachter Marij trof er eentje aan die al snel wegwaaide.
Een paar dagen later vond ze meer rood: bloedspetters om een van de palen die het verboden gebied van Richel aangeeft. “Een waar slagveld”, vertelt ze. Het bleek een onthoofde duif. Zijn kopje lag eenzaam op het zand en was omringd door allemaal kleine veertjes. Al het vlees bleek opgegeten.
Witte lepelaar van strandvondsten
We kunnen uren schrijven over alle kleuren die we tegenkomen. De wieren die aanspoelen variëren van lichtgroen tot donkerbruin en het kleine zeesterretje was paars. Wadwachter Anne kwam op het idee om een vogel te maken van dingen die aanspoelen. Met zoveel kleuren valt er wel een lepelaar te maken!
En daarmee zijn de meeste kleuren benoemd. Hoewel, we zagen trouwens nog een heel bijzondere witte vogel in de verte. Een albino scholekster!
De laatste kleur die we op Richel zullen zien, is knalgeel. Dat is de kleur van het schip de Asterias die ons weer naar de knalgroene wal brengt. Daar waar bomen staan en waar het lente is. Tot de volgende keer!
