Blog Richel: Verruimde sluitingstijd
Halverwege de nacht verrekken we van ons dijkhuisje aan het Haringvliet om op tijd met de Asterias naar Richel te gaan. Altijd vrolijke en bekwame lui op dit Waddenunit-schip. Zij zetten ons keurig af, eerst met het bijbootje en het laatste stukje trekken we de strandkar vol met weekboodschappen over het wad naar de wadwachterstoren. Dezelfde weg terug nemen de vertrekkende wadwachters Jolijn en Bram. In de loop van de middag vertrekken ook Bob en Jouke, 2 ervaren vogelaars die voor het NIOZ vogelringen aflezen. Dat lukt door het onstuimige weer deze week pas vandaag voor het eerst goed. Belangrijk om (meer) inzicht te krijgen in het gedrag van de vogels. Ze werken door tot de boot van het NIOZ ze komt halen. We drinken nog snel wat koffie, ‘ruilen’ onze appelplaat voor hun pannenkoeken en weg zijn ze.
Onze week begint met prachtige dagen, veel droogvallers bij de toren, we spijkeren ons Duits aardig bij. Iedereen is enthousiast over de Wadden en de ervaring (en bijzonderheden) op Richel zullen ze niet snel vergeten. Tijdens hoogwater genieten we weer van de rust en de hongerig meescharrelende vogels langs de op- en terugtrekkende waterlijn, daar vinden ze hun eten. Wat zijn het er veel, in soorten en aantallen. En allemaal vinden ze hier rust en voedsel, van levensbelang voor de lange vogeltrek naar het zuiden. Aantallen schatten lukt ons niet, we houden het op een voorzichtige ‘enkele tienduizenden’. In wolken scheren ze over het wad om net zo plotseling weer neer te strijken of op te vliegen. We stellen ons zo voor dat iedere keer een andere vogel het sein voor vertrek mag geven.
Over afval willen we kort zijn: het is nog steeds te veel en vooral ballonnen zijn een grote ergenis. We ruimen het natuurlijk op en de vuilniszakken vullen zich deze week snel, vooral met plastic. Het blijft verwarrend, afval te zien op zo’n natuurlijke en dynamische plek. Sommige droogvallers helpen actief mee en dat geeft ons nog meer moed.
De verruimde sluitingstijd. Normaal pikt de Asterias ons in de ochtend op, maar door onderhoud aan het schip worden we opgepikt door de Phoca van Josephine en Harm, net als 2 jaar geleden. En rekening houdend met het tij komen ze pas in de loop van de middag langsvaren. We kunnen dus nog iets langer van Richel genieten! We sluiten de wadwachterstoren af en net als het getij en de seizoenen, alles herhaalt zich en zo hopen wij volgende jaar weer op herhaling te kunnen gaan. Tot die tijd doen we het met indrukken, herinneringen, beelden, geluiden en geuren van deze bijzondere natuur. Dit gaat nooit vervelen!
Waddengroet van Elsbeth en Frans
