Verzilte landbouwgrond weer bruikbaar dankzij zeekraal
We moeten meer zouttolerante gewassen als zeekraal, quinoa en zeebiet gaan verbouwen, betoogt promovenda Diana Katschnig.
Tijdens een onderzoeksstage van haar Masteropleiding zag plantfysioloog Diana Katschnig in Australië voor het eerst verzilte landbouwgrond. ‘Hele akkers lagen braak, er groeiden geen planten meer en bomen waren dood en wit uitgeslagen,’ vertelt ze. ‘Wereldwijd liggen er honderden miljoenen hectaren grond zo bij. De oorzaak is de zee, die in laag gelegen gebieden infiltreert, of irrigatie van landbouwgrond zonder voldoende doorspoeling, waardoor zouten zich ophopen.’
Op dit soort akkers is geen reguliere landbouw meer mogelijk. En dat is een groot probleem met zo’n groeiende wereldpopulatie. Op 4 juni 2015 promoveert Diana Katschnig aan de Vrije Universiteit in Amsterdam op planten die wel tegen zoute grond kunnen. Ze deed onderzoek naar zeekraal, een eetbare plant die in kwelders groeit en daardoor twee keer per dag overspoelt wordt met zeewater.
Zouttolerantie
In zeekraal onderzocht zij welke genen en welke mechanismen ervoor zorgen dat zeekraal niet doodgaat van zeewater. Deze kennis kan helpen bij het veredelen of genetisch modificeren van andere gewassen, zodat zij ook op zilte akkers kunnen groeien.