Zeehondensoap gaat door

PIETERBUREN - De zeehondencrèche in Pieterburen zegt dat de kans dat ze naar Delfzijl gaan nét zo groot is als dat ze in De Marne blijven. Alle onderzoeken en voorbereiding ten spijt, de voorkeurspositie is Delfzijl plots weer kwijt. De al jaren 'goedlopende' zeehondensoap vol huilers en draaikonten gaat maar door. Net als iedereen denkt te weten hoe het afloopt komt er weer een nieuwe clifhanger die alles op zijn kop zet.

De troefkaart die Lenie 't Hart steeds pestend aan De Marne liet zien, was toch weer de waardeloze joker. Lenie omarmde Delfzijl omdat het de enige gemeente was die garant wilde staan om 13 miljoen uit het Waddenfonds te kunnen aanvragen. Maar dat geld kwam er niet, dus waarom nog de voorkeursoptie? Wethouder Jeen Hiemstra van De Marne schijnt zich heel lang in zijn handen gewreven te hebben en steeds 'zie je wel, ik wist het' geroepen hebben. Hij wíst dat Lenie De Marne, nee hém, natuurlijk gewoon nodig heeft en blijft. Zou hem veel gezeur schelen over de peperdure opknapbeurt van het dorp, om het aan te passen aan de honderdduizenden bezoekers van de crèche. Alleen de megaparkeerplaats had al een vermogen gekost.

In zijn dromen zag de wethouder archeologen graven in het zojuist teruggevonden Pieterburen dat al eeuwenlang verdwenen was. Logisch want na de crèche vertrokken vrijwel direct alle andere ondernemers en al snel woonde er niemand meer in het spookdorp. De historici begrepen écht niet welk doel het enorme plein ooit had. Dat moest toen toch een vermogen gekost hebben? Het verhaal ging, dat er in het primitieve dorp ooit zeehonden werden vereerd. Was het een offerplein? Nee, dit was iets voor heilige koeien. Vreemd, want nadat de zeehonden verdwenen, zou er nooit meer één in het dorp gezien zijn. Waarom verdwenen die zeehonden daar eigenlijk?

Hiemstra werd zwetend wakker. Hij schreeuwde dat dat nooit gebeurd was als De Marne niet zo dom was geweest om geen cent voor nieuwbouw aan de crèche zelf te geven. Dan had het dorp nog bestaan. Daarom was Lenie immers zo boos geworden en had ze haar vlag maar pinnend in Delfzijl gepland en was het dorp verloren gegaan.

Plots besefte Hiemstra zich dat hij weer droomde. De crèche stond gewoon in Pieterburen en de vlag in Delfzijl was omgevallen. "Ik heb nog een kans", sprak hij met een Scroogeachtige lach. Hij schijnt het nu helemaal goed te willen maken met Lenie. In Delfzijl is nu een plan bedacht om alle door Lenie uitgezette zeehonden weer te laten vangen door werkeloze badmeesters en opvang te bieden in het dan opgeknapte zwembad AquariOm. Maar of dat doorgaat is de vraag. Het is nog maar een plan.