Terschellinger Jan Heuff redt reddingboten
HINDELOOPEN
Reddingboten redden. Dat mag Jan Heuff graag doen. Hoe ouder ze zijn, hoe leuker de Terschellinger ze vindt. Samen met andere reddingbootfreaks heeft hij twee van die maritieme museumstukken weer in originele staat en drijvend gekregen. Een derde project staat op stapel.
Jan Heuff is driftig met de kwast in de weer, verfmaat Sip Wiebenga hanteert de roller. De twee de hand geven, kost een paar blauwe vingers. Het mag de pret niet drukken. Daarvoor is hun enthousiasme over het (vrijwillige) herstelwerk aan de open strandreddingboot in de loods van de Hindelooper werf Aluboot te aanstekelijk.
De Johan de Witt is bijna weer net zo nieuw als in bouwjaar 1940. Tot 1958 was de boot, uitgevoerd met 40 pk-motor én hulpzeilen, op Schiermonnikoog gestationeerd. Daarheen getrokken door een stevige trekker werd zij vanaf het Noordzeestrand heel wat keren gelanceerd. Heuff vond haar negen jaar geleden in deplorabele staat terug, door een particulier uit Amsterdam vlak bij de Hoogovens achtergelaten. ,,Ze was bijna rijp om te worden omgesmolten", zegt Heuff. Die trok snel zijn beurs en kocht de boot.
De restauratie kostte heel wat meer tijd - en geld. Het project kwam in een versnelling, nadat hij het vaartuig voor nul centen aan het reddingmuseum Dorus Rijkers in Den Helder overdroeg. Gelukkig sprongen bedrijven te hulp.
De Akkrumer cascobouwer Jan de Wit herstelde het ijzerwerk op 'prettige' voorwaarden, de Sneker werf Koopmans leverde gratis de aluminium kap, de Terschellinger zeevaartschool reviseerde de motor, de Volendamse botenbouwer Habeké schonk de mast en Molenaar in Grou leverde om niet de zeilen. Als het ijs in maart uit de haven is, meert de 9,5 meter lange Johan de Witt naast het museum af.
Heuff nam ook het initiatief tot behoud van de Rutgers van Rozenburg, met haar 98 jaren de oudste ijzeren reddingboot ter wereld. Het 11,5 meter lange en 2,8 meter brede schip was de voorganger van de Terschellinger boot Brandaris 1, die in 1921 bij Vlieland met man en muis verging. De Rutgers, voor €170.000 aan subsidie- en sponsorgeld aangekocht en opgeknapt, ligt alweer anderhalf jaar op een prominent plaatsje aan een eigen steiger in de haven van West-Terschelling. Pal naast de Arie Visser, de hypermoderne KNRM-boot.
De ijzeren Rutgers van Rozenburg, gestationeerd in Scheveningen en Lemmer totdat ze in 1930 in particuliere handen verdween, is door de gelijknamige behoudsstichting in 2003 als een onopvallend plezierbootje aangekocht en na restauratie in bruikleen afgestaan aan het eilander museum 't Behouden Huys. Dat maakt er vaartochtjes mee om het publiek te laten ervaren hoe het er wordt aan boord vroeger aan toe ging. Voor scholieren is een educatief programma samengesteld, waarbij een redding op zee worden nagespeeld.
Heuff neemt geregeld een genoeglijk kijkje bij de oude motorreddingboot of vaart er zelf mee naar maritieme evenementen in den lande. Op 19 december wordt op Terschelling het boek ten doop gehouden dat hij over de historie van deze gerenommeerde boot heeft geschreven. De Stichting tot behoud van de Rutgers van Rozenburg geeft het 84 pagina's tellende boekwerk, verlucht met foto's en andere illustraties, in eigen beheer uit. De oplage bedraagt 1500 stuks.
Ondanks al die 'uitgaven' had het stichtingsbestuur nog geld over. Daarmee heeft het alweer een andere authentieke reddingboot op de kop getikt, de roeireddingboot Secretaris Schumacher. Verkeerde de Rutgers van Rozenburg bij de koop in slechte staat, de Secretaris Schumacher ziet er nog tiptop uit.
,,Beide boten hebben steeds zorgzame eigenaars gehad", zegt Heuff. De roeireddingboot liep in 1900 van stapel en deed dienst op het Zuid-Hollandse KNZHRM/ZHMRS-station Ter Heijde. Sinds 1943 is ze als kajuitzeilsloep uitgevoerd.
De laatste eigenaar, een inwoner van Hellevoetsluis, moest wel even slikken toen hij hoorde dat de Terschellingers de van teakhout opgetrokken boot van de opbouw zullen ontdoen. ,,Het is natuurlijk ook wel een beetje zonde, maar wil je haar weer in originele staat terugbrengen, dan zit er niks anders op", stelt Heuff.
Om verdere kosten te drukken, zal die klus door vrijwilligers - onder wie vast en zeker Heuff zelf - worden uitgevoerd. Over twee jaar moet de roeireddingboot - van welk type er decennialang verspreid over Terschelling drie exemplaren gestationeerd waren - weer in oude luister zijn hersteld.
Dat de Secretaris Schumacher in de haven de Rutgers en de Arie Visser gezelschap gaat houden, spreekt al bijna voor zich. Heuff: ,,Drie reddingboten van heel verschillende typen op een rijtje. Ze zorgen niet alleen voor een aantrekkelijk plaatje. Ze geven ook een mooi beeld van het Terschellinger reddingwezen over een periode van meer dan anderhalve eeuw."