Een zee vol sla
Niet alleen op land is het oogsttijd, ook op zee. Zeesla tiert bijvoorbeeld momenteel welig in de Waddenzee en Noordzee. Sterker nog, het groeit zo hard dat stranden in Bretagne zijn gesloten, omdat er hele bergen sla aanspoelen.
Zeewieren behoren tot de groep groenwieren van de macroalgen, geeft Rijksuniversiteit Groningen aan. De 2 meest voorkomende rassen zijn zeesla en darmwier. Deze groeien massaal in die delen van de zee die altijd onder water staan, maar ook op de droogvallende wadplaten.
Zeewieren groeien het beste als ze een ankerpunt hebben, bijvoorbeeld stenen op de bodem. Vanuit hieruit groeien de wieren omhoog richting de zon. Zeewieren in nutriëntrijke gebieden, bijvoorbeeld bij riviermondingen, kunnen enorme dichtheden bereiken.
Met een harde bries spoelen de wieren los van hun ankerpunt. Groene plakken zeewier kunnen dan aanspoelen op het strand. Onder invloed van een warm zonnetje rotten ze daar weg. Bij dat proces komen giftige gassen vrij zoals methaan en suflide.
Het eten van zeegroente is in sommige landen vrij normaal. Japanse sushi wordt bijvoorbeeld met zeewier bereid. In Nederland is het eten van zeegroente nog vrij onbekend. Toch groeit het aantal zeegroentetelers dat aan zilte teelt doet, meldt de universiteit.
Auteur: Gertjan van der Wal / Nieuwe Oogst