Waddengas
Niet de inhoud van het nieuwe rapport over gaswinning onder de Waddenzee is een verrassing.
Het was te voorzien dat er een redenering is die aantoont dat dit unieke gebied bestand is tegen een flinke dosis bodemdaling.
Wel opvallend is het tempo waarmee de NAM de exploitatie van het waddengas ter hand wil nemen. De vergunningprocedures moeten in een half jaar worden afgewerkt en in 2007 begint de winning. Kalmpjes aan, dat wel. Met de hand aan de gaskraan worden de ontwikkelingen van bodem en natuur gevolgd. Als het aangroeien van de zandplaten achterblijft bij de bodemdaling en de stijging van de zeespiegel, wordt de kraan dichtgedraaid.
Dat lijkt heel verantwoord. Toch is te voorspellen dat er flinke meningsverschillen kunnen ontstaan over de uitleg van de cijfers. Zo bleek uit eerder onderzoek dat er zandplaten bijna permanent onder water zijn geraakt door de gaswinning op Ameland.
Het tempo waarmee de NAM besluiten over het waddengas wil forceren roept vragen op. Het kan te maken hebben met de overweging dat de Partij van de Arbeid nauwelijks te porren is voor het idee. Bij de huidige stand van de peilingen gaan Wouter Bos en de zijnen volgend jaar onvermijdelijk meeregeren. Wie waddengas wil boren, kan dat maar beter voor zijn.
Het onderwerp is overigens belangrijk genoeg om thema te zijn in een verkiezingscampagne en niet haastig vooraf te regelen.
Ook sluit dit nieuwe offensief opmerkelijk aan bij de aankondiging van een Noors offshorebedrijf dat duizenden mensen nodig zijn om de winning van olie en gas op de Noordzee snel op te schroeven.
De recente problemen met de gastoevoer uit Rusland en de oplopende spanningen met Iran maken het klimaat kennelijk rijp om niet al te lang stil te staan bij de bezwaren.
Maar bij een kwetsbaar gebied als de Waddenzee moet zorgvuldigheid zwaarder wegen dan snelheid.
In het Nieuws Commentaar